نمی دانم چه حکمتی در کار خداست . چند بار به مغز مبارک فشار آوردم وتراوشات مغزی خودم را نوشتم اما انگار خدا هم دوست ندارد که ما مشهور شیم .کامپیوتر به طور کلی قفل کرد تمام اطلاعات ما پرید .اما عیبی نداره .اللهم مع الصابرین

بدور از همه مزاح ها چندین بار متن های مختلفی را نوشتم تا شاید یکی به درد شروع وبلاگ پس از مدت های طولانی بخوره،اما دیدم همه این گفته شاید به نوعی شعار گونه باشه  .

پس این بار از زبان خودم می نویسم .

قبلا منظورم همین چند سال پیش اگر فعالیتی بود بیشتر از روی احساسات بود وشور وشوق جوانی .اما بعد از یکسری اتفاقاتی که هم من می دونم وهم شما  تازه فهمیدم دنیا دست کیه و به قول خودمون یه من ماست چقدر کره داره .انگار خدا کمک کرد از اون خواب ناز بیدار شدم .اما این خوابی  که شاید خیلی از ما در اون فرو رفته بودیم  خیلی گران تمام شد اما باز هم خدار و شکر

هدف از این همه مطالب رسیدن به این نکته بود .وقتی چند تا از کتاب هارو مطالعه کردم به این نتیجه رسیدم  مهمترین اصلی که فراموش شده بود عدم توجه به تاریخ وگذشته هاست .عدم بازنگری در اتفاقاتی که تا کنون رخ داده است .اگر الان جنگ بوده که هست پس یکسری تاکتیک های جنگی لازم دایم که این تاکتیک ها هم مسلمااز توی آسمون نمی یاد .باید یکمی فکر کرد ومطالعه . دشمن زمان جنگ از جایی می خورد که هیچ وقت فکر اون رو نمی کرد .مثال بارز همون والفجر 8وعبور از اروند.

قصد داریم با مدد خدا وکلام شهدا این وبلاگ رو اداره کنیم .انشا الله که خدا به ما توفیق  فعالیت روبده

برای ما هم دعا کنید